Houbo un tempo, non tan afastado, no que os 4x4 enchían os aparcadoiros dos hipermercados e facían cola á porta dos colexios. Os SUV colléronlles agora a substitución e os todo terreo puros volven ao seu lugar.
11 dic 2016 . Actualizado ás 05:00 h.É grande, é pesado, para subirse a el non viría mal un taburete, consome moito e, a non ser que elixas (e pagues, nun longo percorrido que vai desde os 38.000 euros ata os setenta e tantos mil do máis completo) unha versión cun alto equipamento, tampouco é un coche que mostre moitas delicatesen no menú do día. Pero bo, tampouco as ofrecían aqueles todo terreos que na década dos noventa e anos posteriores (hai quen sospeita que nesa época non quedou en Alemaña un só Mitsu Pajero de segunda man, pois todos viñan para España) mirábannos desde a súa altura ao resto dos condutores, nunha estraña invasión, antes de que os majetes SUV, coa súa coidada estética e a súa mecánica alixeirada, ocupasen o seu sitio. Daqueles anos raros (nos que un amigo lle dicía a outro que se comprou un todo terreo para ir esquiar a Andorra e o outro lle respondía con sorna se é que ía desde Madrid á estación de Grandvalira en liña recta) só quedaron os mellores 4x4. Sobreviviron os máis fortes.
E é nese trono onde se atopa o Toyota Land Cruiser. Porque estamos a falar dun dos poucos todo terreos puros que quedan no mercado, dun coche deseñado, ante todo, para rodar fose do asfalto e cumprir, simplemente, co expediente cando non lle deixan facer compaña ás cabras. Aí, o mesmo que o Mitsubishi Montero, o outro gran icona desta categoría, non ten moitos rivais, porque a marca xaponesa, que para iso xa ten outros vehículos máis light no seu catálogo, bota o resto neste icónico modelo de campo á procura dun cliente que de verdade necesita estas prestacións. A ver que SUV ou todocamiño ofrece control de avance lento, bloqueo dos diferenciais central e traseiro ou suspensión de dureza variable, por citar algunha das cosiñas que o Toyota Land Cruiser recítalle no seu cadro de mandos a quen estean dispostos a botarse, literalmente, ao monte. Entre os cambios que a marca xaponesa lle fixo a este coche no 2016 o máis significativo é o do seu motor 2.8 de 177 cabalos, eliminando o 3.0, entre outras razóns para cumprir coa norma Euro 6. Á parte diso, este propulsor logra uns consumos máis racionais, teoricamente do sete e pico en condución mixta, aínda que na proba que lle fixemos esta cifra íase cara arriba con facilidade. Tamén Toyota asegura ter feito un esforzo coas suspensións para que dentro do asfalto nos de un respiro: todo o que siga mellorando neste sentido seguro que será ben recibido polos seus propietarios.