Por que seguimos comendo certos alimentos, mesmo cando sabemos que non son bos para nós? As variantes xenéticas que afectan o funcionamento do noso cerebro poden ser a razón
22 may 2017 . Actualizado ás 11:14 h.Por moito que cho propoñas, sempre acabas caendo. Empezas unha dieta e ao terceiro día, sen darche conta, xa sucumbes á tentación das galletas, o chocolate, ou o pan. A investigadora Silvia Berciano, da Universidade Autónoma de Madrid, presentou os resultados dun estudo no que se demostra que as nosas preferencias á hora de elixir alimentos poderían ter unha orixe xenético.
«A maioría das persoas ten dificultades para modificar os seus hábitos alimenticios, mesmo aínda que saiban que é no seu beneficio --relata Berciano--. Isto é porque as nosas preferencias alimenticias e a capacidade de traballar cara aos obxectivos ou seguir os plans afectan ao que comemos e á nosa capacidade de seguir cos cambios da dieta. O noso traballo é o primeiro estudo que describe como os xenes do cerebro afectan á inxesta de alimentos e as preferencias dietéticas nun grupo de persoas sas».
Aínda que a investigación anterior identificou os xenes implicados cos comportamentos vistos en desordes alimenticias como a anorexia a ou bulimia, sábese pouco sobre como a variación natural nestes xenes podería afectar a comportamentos alimenticios en persoas sas. A variación xenética é o resultado de sutís diferenzas de ADN entre individuos que fan que cada persoa sexa única.
Para o novo estudo, os científicos analizaron a xenética de 818 homes e mulleres de ascendencia europea e recompiaron información sobre a súa dieta usando un cuestionario. Así, descubriron que unha maior inxesta de chocolate e un maior tamaño da cintura asociábase con certas formas do xene receptor da oxitocina, e un xene asociado á obesidade desempeñou un papel na inxesta de vexetais e fibra. Tamén observaron que certos xenes estaban implicados na inxesta de graxa e sal.
Os novos achados poderían utilizarse para deseñar enfoques de medicamento de precisión que axuden a minimizar o risco dunha persoa de sufrir enfermidades comúns, como a diabetes, as patoloxías cardiovasculares e o cancro, adaptando a prevención e a terapia baseadas na dieta ás necesidades específicas dun individuo.