Se o Nadal deixaron na túa familia un novo membro peludo e de catro patas poida que a tal hora estéasche lamentando porque xa che fixo en casa algún que outra desfeita. Os expertos piden calma: o aburrimento e a inquedanza pola separación adoita ser a causa de que o animal a tome cos mobles, pero hai trucos para evitalo.
22 ene 2017 . Actualizado ás 04:00 h.Quen compran e adoptan unha mascota moitas veces fano sen valorar nin coñecer ben o comportamento perruno. E logo veñen as sorpresas. Un dos principais quebradizos de cabeza dos que se estrean como donos son as desfeitas que causan os cans, e máis cando son pequenos.
Pero de que un animal esnaquice non ten a culpa nin o carácter nin a raza. «Os cans esnaquizan porque se aburren -explica Octavio Villazala, do centro canino Montegatto de Oza dos Ríos (A Coruña)-, porque os temos en casa demasiado tempo. Canto tempo crees que investimos en pasear aos cans? Pois na Coruña, por exemplo, a media está en dez minutos pola mañá, media hora ao mediodía e unha hora e cuarto pola tarde. Iso son 22 horas encerrado en casa, así que cóntame se o can está ou non é´ta aburrido». O problema é, a xuízo do experto, que realmente «non lles damos unha vida plácida, e non utilizan o suficiente o seu aparello máis importante, xunto co olfacto, que é a dentición: un can é olfacto e é boca. Cando un can é intelixente ten a necesidade de morder e roer por curiosidade, por intelixencia, para comprobar que se pode facer con iso, a que sabe ...».
A outra razón da desfeita perruno, máis frecuente en cachorros, é biolóbica. « Cando están a cambiar a dentición sobre os catro meses necesitan, como os nenos pequeniños, abrandar as encías. Para eles a boca é como para nós as mans, teñen que experimentar e morder igual que nós tocamos».
Pero que debemos facer se chegamos a casa e o can esnaquizou o sofá? «Cando chegamos a casa, se vemos calquera cousa esnaquizada temos que estar quietecitos e non dicir absolutamente nada, porque o can non entende o concepto tempo e se non rífaslle no momento adecuado non consegues absolutamente nada».
Para solucionar este problema hai varias estratexias, dependendo do caso. Se é un cachorro podémoslle ofrecer outras opcións: «existen no mercado aparellos como o kong, un utensilio de goma no que lle metes algo de comida con palpeles e así o can ten que ir sacándoa aos poucos, pero vaille custar traballo. Outro truco para que non se aburra é pór en diferentes puntos da casa trocitos de comida ou penso para que el se entreteña buscando».
Cos cans pequenos tamén é importante a inhibición de mordida. «Isto é o que fai a súa mamá -afirma Villazala-, gruñirle cando o cachorro lle está molestando de máis, e hai persoas que non saben facelo cos cans cando son pequenos. Traen un cachorro a casa pero non lle saben dicir «non» cando lles está mordendo».
Existen tamén outros métodos disuasorios, aínda que de eficacia relativa, para evitar o comportamento se o can está moi pesado, como os esprais repelentes, pór pemento picante ou colocar as cadeiras amais das mesas. «Pero se nós temos unha boa relación co can -di Octavio- o que el vai entender é o que a nós nos ten contentos e o que non. O que non temos que facer nunca son cousas como meterlle a cabeza onde crees que esnaquizou e rifarlle cando xa é´ta feito o dano». «Os nosos cans necesitan ver, observar, esculcar, olfatear, morder... Se non lles damos iso, todo o que fagamos é solucionar o noso problema, pero non o seu».