Tai chi, ou a procura do equilibrio

Manuel Blanco

EXTRAVOZ OK

MARCOS MÍGUEZ

Dominar o corpo, conectar coa terra, relacionarse co mundo... É o tai chi chuan, unha disciplina milenaria que suma millóns de fieis en Asia, onde se considera mesmo que a súa práctica atrasa o envellecemento e prolonga a esperanza de vida. Un redactor de OK intentou achegarse á súa esencia nunha sesión dirixida por un veterano mestre xaponés

16 oct 2016 . Actualizado ás 11:22 h.

Conta a lenda que da contemplación da loita entre unha serpe e unha grulla naceu o tai chi chuan, unha disciplina tan cativadora para o cidadán occidental como difícil de encadrar. Porque... Que é en realidade esta práctica milenaria que reúne a miles de persoas cada mañá nos xardíns de China ? Unha arte marcial? Unha sorte de ximnasia? Para tratar de desentrañar os seus misterios, OK acode á Escola Kodama, na Coruña, un centro deportivo especializado en artes marciais dirixido por un xaponés que arribou a Galicia en 1981.

O mestre Kodama comezou a profundar no universo do tai chi hai 30 anos. O seu era -e segue sendo- o karate, pero comprendeu que debía ampliar os seus horizontes para materializar os seus obxectivos. O tai chi permitiulle achegar a súa filosofía, o seu modo de entender o mundo, a novos públicos. Persoas de todas as idades que poderían asomarse a unha disciplina que esconde en realidade unha forma distinta de pisar e entender este planeta.

Porque é aí, seguramente, onde habita a súa esencia. O tai chi chuan é máis que unha arte marcial ou unha forma de ximnasia; é unha filosofía vital ao alcance de todo aquel que manifeste actitude e desexo. En apenas unha hora de clase, intúese a súa dimensión cosmolóxica porque oirá conceptos moi pouco convencionais para os estándares dun ximnasio occidental. Enerxía, conectar coa terra, meditar... Dominar e comprender cada un destes principios, iso si, require de moita práctica, de anos de dedicación. Iso é algo que quedará meridianamente claro ao longo dunha hora de sesión.

E é que aínda que o tai chi é accesible para persoas de todas as idades -de feito, está especialmente recomendado para os maiores-, hai que traballar moitas horas para lograr executar con soltura esa sucesión de movementos plásticos e armónicos que, desde a distancia, resultan cativadores.

A primeira parte da clase, no entanto, é accesible para o que subscribe. O mestre Kodama ordena unha serie de exercicios de elasticidade e fortalecemento de tendóns e músculos que haberán de compasarse en todo momento coa respiración. O tai chi busca o equilibrio, a simbiose radical entre corpo e mente, e para iso cada técnica ha de coordinarse coa mecánica do corpo. A teoría é simple, a práctica xa non tanto...

A segunda parte da sesión é literalmente inaccesible para o plumilla, salvo que este se expoña a facer un ridículo espantoso e, polo tanto, acabe por obstaculizar aos seus compañeiros. O mestre Kodama dirixe esa concatenación de movementos que dan vida a unha coreografía perfecta. Talvez o termo que mellor explica o que ocorre na sala nese momento sexa fluír. Contemplar a cadencia coa que se moven o mestre e as súas alumnas, o control absoluto co que mobilizan cada un dos seus músculos e tendóns, é un espectáculo dalgunha forma conmovedor. Efectivamente, evocan o contoneo elegante e pausado dunha serpe como aquela que derrotou á grulla.

As bondades

Hai unha plasticidad na forma coa que se moven sobre o parqué da sala, na orde co que executan as técnicas, que permite adiviñar as bondades desta disciplina milenaria: flexibilidade, equilibrio, resistencia... Pero sobre todo paz.

Nestes tempos de frenesí, de vidas atrapadas no vórtice do día a día, o tai chi debuxa algo así como unha vía de escape. Un camiño a través do cal é posible liberar a mente de preocupacións e pór en corentena moitos dos problemas que ocupan a existencia dos seres humanos. Conflitos que, en realidade, teñen unha importancia circunstancial. Relativizar, unha das metas do noso tempo. En apenas unha hora baixo o influxo do mestre Kodama, resulta evidente que aí reside moito do que propón o tai chi.

O tai chi trata de establecer unha simbiose radical entre o corpo e a mente. A teoría é simple, a práctica xa non tanto