O final dunha política indestructible

Gonzalo Bareño Canosa
Gonzalo Bareño MADRID / LA VOZ

ESPAÑA

MADRIDH
PILAR CANICOBA

Aguirre sobreviviu a escándalos, fracasos e traizóns, pero no PP dan por feito que dimitirá tras a caída de González

22 abr 2017 . Actualizado ás 09:45 h.

Saíu viva dun formidable escándalo político como o tamayazo; impúxose nun durísimo enfrontamento con Alberto Ruiz- Gallardón; sobreviviu ao fracaso do seu intento de golpe político contra Mariano Rajoy no PP; volveu á política tras sufrir un cancro de mama; superou o enorme manco no seu intento de converterse en alcaldesa de Madrid; resistiu tras o encarceramento de Francisco Granados , que foi un dos seus máximos colaboradores; foi capaz de subsistir politicamente despois de fuxir da policía cando ía ser multada. No 2005, cando o helicóptero no que viaxaba xunto a Mariano Rajoy derrubar, saíu polo seu propio pé e sacudíndose o po, mentres o líder do PP, lívido, tivo que ser axudado para abandonar a aeronave e foi evacuado a un hospital.

Esperanza Aguirre e Gil de Biedma (Madrid, 1952) parecía indestructible. Pero o seu llantina tras a detención de Ignacio González, tan sorprendente nunha muller pouco dada a mostrar debilidade en público, é o anuncio da súa rendición. A constatación de que o home que foi a súa man dereita -e do que máis que mentora foi Pigmalión-, é o xefe dunha banda de presuntos ladróns foi demasiado, mesmo para quen recibía de bo grado o alcume de dama de ferro. Todo o PP dá por feito que dimitirá, aínda que sexa elixindo os seus tempos, e que, esta vez si, a súa carreira política está acabada. Se no 2016 dimitiu como presidenta do PP pola súa responsabilidade -«in vixiando», segundo as súas palabras- nas falcatruadas de Granados , ninguén cre que poida enrocarse como portavoz do PP no Concello de Madrid tras o escándalo de González. O que non se agarda, nin agora nin nunca, é que Mariano Rajoy dea un paso para acelerar a súa despedida. Ese ingrato labor está reservado para o coordinador xeral do PP, Fernando Martínez-Maíllo, que xa dixo que Aguirre «sabe o que ten que facer». Unha fórmula cuxo significado xa todos entenden no PP, porque é exactamente a mesma que se utilizou para forzar a renuncia de Rita Barberá.

Último golpe baixo a Rajoy

Orgullosa, con enorme instinto para controlar os tempos políticos e os medios, Aguirre prepara xa a súa saída. Farao ao seu modo, sen pedir perdón e presumindo de todos os seus logros políticos. Algo que fixo mesmo durante a súa declaración como testemuña no caso Gürtel. O seu intento de vincular a Rajoy co imputado López Vello considérase o seu último golpe baixo ao líder popular. Ese interrogatorio, un dos grolos máis amargos da súa vida, coincidiu coa caída de González. Foi a puntilla para unha muller sen a que non se explica a historia do PP, onde enarborou sen complexos a bandeira máis dereitista e ultraliberal -no económico- do partido.

Foi ministra, presidenta do Senado, da Comunidade de Madrid. Leva 35 anos ocupando un cargo público. Pero desde que en 1983 foi elixida concelleira do Concello de Madrid, a súa obsesión foi converterse na primeira muller presidenta do Goberno de España. Xa non o será nunca. O seu tempo acabou.