Un informe conclúe que, en todo caso, aínda persisten «tópicos» e unha certa porcentaxe da poboación e dos poderes públicos aos que non lles gusta a súa visibilidade
05 ago 2015 . Actualizado ás 19:26 h.A aceptación da presenza de musulmáns na sociedade española xeneralizouse, aínda que persisten «tópicos» e unha certa porcentaxe da poboación e dos poderes públicos aos que non lles gusta a súa visibilidade, segundo conclúe o Informe Anual 2014 do Observatorio Andalusí e a Unión de Comunidades Islámicas de España (UCIDE).
«O clima social se ha ir acougando, coa excepción dunha certa porcentaxe de poboación e dalgúns cargos políticos buscando escusarse ante a denegación de prestación de servizos públicos», apunta o estudo, que constata como a sociedade española, en xeral, «acepta a presenza musulmá con normalidade».
En todo caso, os autores do estudo observan que aínda perviven «tópicos, prexuízos e ideas negativas bastante asentadas» na sociedade sobre os musulmáns que son «repetidas e autoafirmadas» aínda que non se correspondan coa actitude dos seus veciños que profesan esta relixión. Por iso, afirman que aínda queda un traballo «importante» por facer de cara á normalización.
Clase de relixión
Entre outros temas, o informe debulla a situación dos alumnos musulmáns e critica que «continúan sen ter os mesmos dereitos que os seus compañeiros de clase católicos» nos colexios e institutos públicos e concertados. Ademais, denuncia que algunhas administracións «a propósito e cómplices, ocultan a información das solicitudes de ensino relixioso islámico».
Concretamente, estiman que en España hai 275.324 nenos e novos (40% españois e 60% doutra nacionalidade) e que sería necesario contratar a 400 profesores en Baleares, Cataluña, A Rioxa, Madrid, Murcia, Comunidade Valenciana e a provincia de Toledo.
Atendendo ás festas islámicas, din que, aínda que non se poñen impedimentos para o goce das mesmos aos nenos, ao reincorporarse a clase atópanse con traballo atrasado e coa «inhibición» dos profesores.
Así mesmo, subliñan que os horarios dos centros de ensino e de traballo «non teñen en conta o horario da zalá do venres do musulmán» o que, segundo sinalan, «produce unha certa coacción implícita ou explícita ao alumno e ao traballador a que incumpra o día de precepto».
«Incompresión» ante o nicab
En canto ao uso do nicab -veo que cobre o rostro excepto os ollos-, os musulmáns denuncian que algúns partidos, «por motivos electoralistas» pretenden «excluír» a estas mulleres prohibindo a súa liberdade de movementos. Ademais, observan que aínda que na sociedade «non se detectan as anteriores miradas de desprezo e hostilidade», persiste «a incomprensión» ante a vocación das sores muslimas de semiclausura. Tamén critican que son rexeitadas en postos de traballo de cara ao público, quedando relegadas ás trastiendas, almacéns, cociñas e talleres.
En canto aos enterramentos de persoas musulmás, aínda que o informe mostra que se detectan «avances», constata que tampouco se pode enterrar con normalidade e que quedan «moitísimos municipios sen cubrir este servizo fúnebre, incluído Madrid».
Pola súa banda, a apertura de templos islámicos, segundo apuntan os autores, «está envolta, nalgunhas localidades, en polémicas, oposición e hostilidade islamófoba, con trabas e esixencias administrativas inauditas, como son a esixencia de capacidade ou o desterro ao arrabalde».
Terrorismo islamita
Atendendo ao seguimento informativo da actualidade internacional, sinalan que algúns traballos Ícrean unha opinión negativa sobre o Islam e os muslimes» e piden «non confundir a historia sacra con quen a esgrime para manipular, captar ou coaccionar» e diferenciar aos terroristas «dos musulmáns de ben e do Islam».
Concretamente, explican algúns termos como salafistas -que «toman como exemplo aos primeiros discípulos e primeiras comunidades relixiosas, como ocorre noutras relixións»- e advirten de que algúns grupos ultradereitistas utilizan as súas citas e ideas para «manipular».
Tamén consideran «absolutamente inxusto» que se «demonice» aos grupos de apostolado islámico ou grupos de tabligh «só pola prevención de que puidese haber unha célula terrorista disfrazada de grupo de apostolado piadoso como tapadeira».
Así mesmo, aclaran que a Sharia ou dereito canónico islámico actualmente comprende o ámbito de matrimonios, divorcios e herdanzas e non ha de confundirse con «códigos penais da antigüidade que aplica arbitrariamente algún señor da guerra para gobernar baixo o terror».
O informe tamén recolle exemplos de diálogo interreligioso, de diálogo político-relixioso e boas prácticas realizadas durante o ano 2014 como visitas de alumnos a mesquitas ou charlas como a organizada pola Comunidade Islámica de Manresa (Barcelona) para previr e detectar a violencia no fogar.
En España residen máis de 1,8 millóns de musulmáns (40% españois, 40% marroquís e 20% doutra nacionalidade). Ademais, ao finalizar 2014 había rexistradas ata 1.412 entidades musulmás con 1.350 comunidades, a maioría con mesquita en locais habilitados ao culto e só algo máis dunha ducia en edificios de nova planta. Así mesmo, había 24 cemiterios ou parcelas en cemiterios municipais, un número, segundo a comunidade musulmá, »insuficiente« para atender as súas necesidades.