Carmen Fariña, chanceler do departamento de Educación de Nova York: «Temos que ser cidadáns do mundo»

adriana rei NOVA YORK / E. ESPECIAL

EDUCACIÓN

Esta docente galega creou na metrópoli unha rede de garderías públicas, beneficiando a máis de 70.000 pequenos

23 oct 2016 . Actualizado ás 09:43 h.

A maxestosa Ponte de Brooklyn cruza elegante cara á illa de Manhattan. Alí eríxese o Concello da cidade, o máis antigo do país. Aquel que conserva a gran escalinata onde foi posto o cadaleito de Abraham Lincoln tras o seu asasinato, o escritorio de George Washington nunha das súas estancias e, por suposto, o despacho do alcalde de Nova York, Bill de Blasio. El foi quen de xeito intelixente puxo a Carmen Fariña á fronte do maior sistema de colexios públicos de EE.UU. Unha americana con sangue galego que é a responsable de máis dun millón de estudantes.

-En que momento atópase o sistema educativo de Nova York?

-Estamos a avanzar moito. Temos moitos programas especiais orientados á lectura avanzada para os exames, ou clases en todos os bacharelatos e que antes só existían en certas partes da cidade. Tamén implantamos 80 minutos de educación para os profesores todos os luns e agora tamén 40 minutos todas as semanas para cursos cos pais. Fixemos un estudo respecto diso segundo o cal, máis do 80 % dos pais din que as súas relacións cos profesores están agora mellor que nunca.

-A tecnoloxía é un dos seus grandes apostas Como se presenta o futuro?

-A tecnoloxía é importante pero non é só ter computadores en clase, senón como usalos, como pensar doutro xeito. Os traballos do futuro son aqueles que se enfocan en como vas poder afrontar e resolver un problema. O ensino ten que cambiar para que os estudantes sexan máis independentes e pensen de xeito crítico, pero non só tecnoloxicamente falando. En ciencias ou historia o alumno debe aprender a ir máis aló. Como podemos evitar unha guerra, cales son as mellores decisións que os presidentes tomaron para asegurar a paz, trátase de que expliquen o seu xeito de pensar.

-Esta é unha das cidades máis multiculturais de EE.UU. Como afrontan este aspecto?

-Ser bilingüe é moi importante. Eu non creo que chegase onde estou sen falar dous idiomas. Sempre fun unha boa mestra e unha boa directora, pero cando o alcalde estaba a buscar a alguén era moi importante que esa persoa puidese comunicarse en varios idiomas cos pais que non sabían falar inglés. Nestes momentos temos 469 programas de bilingüismo na cidade e ensinamos español, chinés, árabe, xaponés ou polaco.

-Cales son as súas prioridades?

-Unha das máis importantes é conseguir ter as suficientes mestras para o futuro. Temos que transmitir que ser mestra é unha honra, un privilexio e un traballo nobre. Outra das nosas prioridades é a educación especial. Conseguir que estes estudantes teñan as mesmas oportunidades con boa preparación. Non se trata de cambiar o que os nenos teñen que aprender, senón o xeito de ensinalo no colexio e en casa.

-En España, asociacións de pais expuxeron unha folga de deberes porque creen que son demasiados Como é o sistema en EE.UU.?

-Nós recomendamos que desde os 4 aos 7 anos non haxa deberes en casa e se hainos que sexa ler un libro cos teus pais, por exemplo. Despois, en segundo grao, aconsellamos media hora de tarefa que máis tarde aumentará 20 minutos. Non se debe mandar deberes que non poidan corrixirse ao día seguinte.

-En que medida é importante unha educación máis personalizada?

-Nunha clase cada un dos nenos terá as súas propias virtudes, temos que aprender a recoñecer cales son para que tamén entre eles se axuden. É moi importante que en cada clase haxa nenos falando entre se. Temos tamén diferentes cursos para profesores, de feito algúns realizáronse en Galicia, na fundación Barrié, onde levaron a varios expertos de EE.UU. e todos trataron esa educación mais personalizada con deberes máis personalizados.

-Cal sería para vostede a educación perfecta?

-Unha escola onde os alumnos estuden o que é necesario para ser cidadáns bos e produtivos. O bilingüismo, por suposto, é indispensable e non só polos idiomas, tamén polo coñecemento doutras culturas. Aquí, os alumnos que estudan chinés por exemplo, aprenden ademais sobre as súas dinastías, a súa arquitectura e a súa arte. É un xeito de cambiar o mundo, non o imos a facer pensando ‘‘son americano'' ou “son español''. Temos que ser cidadáns do mundo e non imos selo se non aprendemos doutras culturas. Non deixemos que os nenos de hoxe se críen pensando que a súa cultura é o único xeito de vivir.