Xa tocaba. Periodicamente lánzase ao aire unha proposta ou se toma unha decisión co único fin de axitar a educación española. Por se non houbese pouco coa falta de medios, os plans de estudos e os recortes agora ocórreselles dar outra volta de porca e aceptar a proposta, iso si para o seu estudo, de avaliar o traballo do profesorado porque, a dicir do filósofo Marina , «o bo mestre non pode cobrar o mesmo que o malo», sen decatarse de que cobra o mesmo e mesmo máis o deputado que non situou os seus posaderas sobre o escano, que o que presentou centos de emendas.
Pero é certo que hai profesores que non dan pau á auga. Como hai xornalistas e hai mecánicos. E que é necesario pór remedio á situación. Pero o noso é un país onde á educación dáselle a importancia que se lle dá cando se lle entrega a un señor para que a xestione ao mesmo tempo que os touros, o fútbol e os espectáculos de cabaret.
Por iso hai que celebrar calquera mellora. Mesmo sería bo que a Administración cubrise as baixas de profesorado que non cobre, que colocase profesores de apoio, que acabase coa masificación das aulas, que aumentase o profesorado e que o licenciado en historia non acabase dando inglés; o de francés, xeografía, e o licenciado en matemáticas impartise física. Mellor aínda sería que a nosa educación non encabezase os países da UE onde máis caeron os orzamentos, que no 2014 sufriron unha rebaixa do 16,7 %, uns 7.300 millóns de euros menos.
E unha vez que arranxemos estes problemas, pois imos co outro. Pero o demais é empezar a casa pola cheminea. Como sempre facemos.