A Audiencia dá luz verde ás primeiras accións contra a resolución do Popular

Ana Balseiro
ana balseiro MADRID / LA VOZ

ECONOMÍA

ALBERT GEA | Reuters

Xa admitiu a trámite dous contenciosos contra o FROB pola caída do banco

18 jul 2017 . Actualizado ás 08:02 h.

A Audiencia Nacional comezou a dar luz verde ás primeiras accións xudiciais contra a caída do Popular. En concreto, a Sección Quinta admitiu onte a trámite o recurso contencioso-administrativo presentado o pasado xoves pola Organización de Consumidores e Usuarios (OCU) contra a resolución do Fondo de Reestruturación Ordenada Bancaria (FROB) pola que vendeu a entidade -previamente declarada inviable polo BCE- ao Santander por un euro.

O recurso da OCU é o segundo que a Sala do Contencioso-Administrativo da Audiencia admite a trámite, xa que días atrás fixo o mesmo co presentado polo despacho Roca e Junyent en nome da familia chilena Luksic, que entrou en maio no capital do Popular, ao facerse cun 3 % dos títulos, cuxo valor se reduciu a cero un mes despois, coa caída da entidade. Así o confirmou onte Jordi Calvo, socio do despacho e letrado no procedemento.

Tanto a OCU como Luksic consideran que a resolución do FROB é contraria a dereito, polo que confían en que a Xustiza a revogue. Polo momento, non consta que o tribunal teña acumulado ambos os recursos.

Vinte días de prazo ao FROB

Enrique García, portavoz da organización de consumidores, mostrou onte a súa «satisfacción» pola admisión a trámite e explicou que, no mesmo auto, a Audiencia dá un prazo de 20 días ao FROB para que presente ante a sala todos os expedientes administrativos aos que fai referencia o acto impugnado. «Agardamos que ter acceso ao expediente completo guinde luz sobre a resolución e venda do Popular e permita depurar responsabilidades», apuntou García, en referencia aos máis de 300.000 accionistas e bonistas que viron esfumarse todo o seu investimento.

De feito, ademais da vía contencioso-administrativa na Audiencia Nacional, a OCU tamén está a estudar demandar ante o Tribunal de Xustiza da Unión Europea (TJUE), neste caso contra a resolución das autoridades bancarias europeas sobre o Popular, nunha estratexia idéntica á de Luksic, que a semana pasada reclamou á Junta Única de Resolución (JUR) o informe completo de Deloitte, «non só a parte non confidencial» que serviu como base para resolver a entidade. «Aínda que o prazo para presentar o contencioso en Luxemburgo vencía o 7 de agosto, é dicir, dous meses despois do acto de resolución, entendemos que agora, ao facerse parcialmente público o informe da JUR, amplíase ao 21 de setembro», explicou onte Jordi Calvo, que non ocultou o seu malestar pola «nebulosa» que rodea ao caso, con información desvelada con contagotas.

No que respecta á OCU, ao contencioso admitido a trámite súmase a vía penal, xa que presentou unha querela contra os administradores do banco, centrada na ampliación de capital do 2016. Igualmente estudan accións civís, de resarcimiento de danos, pero aínda non saben se será unha demanda colectiva.

Outro informe debe determinar se a venda foi a mellor opción para os accionistas

Aínda non está todo dito sobre a resolución do Popular e a perda total do seu investimento para accionistas e bonistas. Polo menos, non sobre o papel, xa que a directiva europea de resolución establece que, unha vez concluído o proceso, un experto independente (pode ser Deloitte, encargado de facer os polémicos, e aínda secretos, informes previos, ou outro diferente) debe facer unha valoración final e determinar se accionistas e acredores da entidade recibisen mellor trato se en lugar da venda exprés optouse por un procedemento de insolvencia ordinario. É dicir, por un concurso de acredores.

Aínda que a normativa non especifica o prazo no que devandito informe a posteriori debería estar listo -unicamente establece que se fará o máis rápido posible»-, si recolle que, no caso de que os afectados teñan sufrido un quebranto maior que o recibido «con arranxo a procedementos de insolvencia ordinarios, teñen dereito ao pagamento da diferenza». É dicir, que os prexudicados terían dereito a unha indemnización, que debería cubrir o Fondo Único de Resolución, segundo recóllese no artigo 75 da directiva.

Con todo, o discurso unánime das autoridades, tanto europeas como españolas, é que o concurso de acredores fose máis lesivo, porque non tería asegurado a estabilidade financeira como si o fixo a resolución da entidade e a súa venda ao Santander.