O enxeñeiro lucense montou o maior parque solar de Oriente Medio. Triunfa na rexión dos petrodólares, pero a morriña pode con el
05 abr 2017 . Actualizado ás 12:50 h.Adrián López Fernández goza, xunto á súa muller Eva e o seu fillo Nuno, de 22 meses, dunha vida de luxo asiático en Dubái . Este enxeñeiro de minas galego, de Lugo , de 40 anos, ten case todo o que uno poida imaxinar, pero os ataques de morriña son implacables e asáltanlle sen piedade. É unha enfermidade incurable. Adrián é o director xeral para Oriente Medio da empresa asturiana TSK, que acaba de inaugurar en Dubái o maior parque solar da rexión, que ocupa como 800 campos de fútbol, executado, ademais, no tempo marca dun ano.
-Que fai vostede a 8.000 quilómetros de Lugo?
-En España parouse todo o que avanzaramos en enerxías renovables, é unha pena, e fai catro anos vinme para montar TSK en Dubái e buscar proxectos. Nos ha ir moi ben, porque aquí teñen diñeiro para investir en enerxías renovables e unha chea de recurso, de sol.
-¡Miúdo cambio de vida!
-O comezo foi moi duro, a verdade, vinme só porque abrir unha sociedade en Dubái non é nada doado e estiven vivindo case un ano de hotel en hotel por Dubái, Arabia Saudita, Catar, Omán...
-Como conseguiu abrirse camiño nunha cultura tan diferente?
-Non foi nada doado. Hai que atopar a un bo axente ou socio local que che presente á xente, que che axude a localizar proxectos. E logo hai que ter moita sorte. Os árabes teñen diñeiro, pero non o malgastan, invísteno, e non dan duros por pesetas. A primeira clave para traballar no mundo árabe é gañar a súa confianza. Encántalles tomar café, dátiles, charlar... Tes que ir gañándochos despacito porque son desconfiados. E logo, claro, demostramos que o facemos moi ben. TSK é unha compaña moi solvente, agresiva, ten un equipo de enxeñería e construción incrible en España e polo mundo, facturamos case 1.000 millóns e contamos con 900 traballadores. O crecemento nos anos de crise foi espectacular e iso conséguese facendo as cousas ben. Na actualidade, o 97 % da facturación da nosa empresa, que só se dedica a plantas de enerxía, está fóra de España. Teño moita morriña, sempre que podo escápome.
-Que tal se adaptou a súa familia a vivir en Dubái?
-Adaptáronse ben, vivimos no centro de Dubái, en fronte do edificio máis alto do mundo, aínda que ao principio foi moi duro para Eva, máis que para min seguramente. De todos os xeitos, o país está moi occidentalizado. Hai un contraste moi forte, ves a mulleres vestidas de negro de arriba a abaixo e a unha chea de europeas en camiseta e pantalón curto que poden ir soas pola rúa sen problema. Ese é o gran éxito de Dubái, que soubo mesturalo todo.
-Estarán a desexar regresar a España.
-Temos pensado volver, claro, pero talvez agora non se dá a situación máis propicia, polo menos no meu sector. Ademais, ata o 2020 vai haber moitos proxectos pola rexión, é a Expo de Dubái, o mundial de Catar... Por aquí teñen clarísimo que queren deixar de depender do petróleo, déronse conta de que lles compensa máis vender barrís que consumilos. O seu obxectivo é que o 50 % da enerxía eléctrica proveña de renovables, cando producen unha chea de petróleo e gas. Téñeno claro, son uns visionarios do futuro. Gústame a forma de pensar que teñen aquí, queren ser o número uno do mundo en todo En Dubái sae o diñeiro dos sumidoiros, viaxei por todo o mundo e nunca vin o de aquí, os mellores coches, os mellores hoteis. É luxo a lume de biqueira. Fixérono moi ben, déronse conta de que están rodeados dunha chea de países con moitísimo diñeiro e dixéronlles 'virvos aquí a gastalo' e todas as fins de semana chegan voos cheos, é como Las Vegas de Oriente Medio.
-Seguro que tivo que coarse no palacio do xeque para conseguir contratos.
-Si, hai que entrar en palacio, o que se consegue con moita man esquerda e con sorte. Tes que coñecer a moita xente e dar coa adecuada. Ás veces tópasche cun que di que coñece ao xeque ou ao emir e é mentira. Dixen non a moita xente seguindo o meu instinto.
-Como construíron a planta solar tan rápido?
-Tirando de empresas españolas da nosa confianza. Aínda que a planta está no medio do deserto e construíuse durante o verán, a 50 graos, e tivemos que facer quendas de noite porque de día está prohibido traballar porque se che pode caer a xente coa calor. Hai unha chea de indios e paquistanís que saben facer estradas e edificios, pero non plantas de enerxías renovables. Tamén foi moi importante ter bos contactos locais para obter permisos, licenzas, pasar pola aduana...
-Que proxectos teñen agora entre mans?
-A planta solar que acabamos de inaugurar en Dubái, de 260 megawatts, e 315 millóns de dólares de orzamento, abriunos moitas portas. Fixémola para a eléctrica do país xunto ao noso socio estratéxico saudita Acwa Power, co que xa fixemos outros proxectos. Acwa está soportada por un fondo de pensións saudita, teñen diñeiro e boas conexións na zona. Agora está en trámite a terceira fase para ampliar ese parque, pero decidimos non participar porque vimos que había grandes dificultades para facela en prazo, e nós non queremos fallar, gañámonos a confianza e non queremos perdela. Ademais deste proxecto en Dubái, estamos a construír a primeira planta termosolar de Kuwait do 50 megawatts por 350 millóns de dólares. Agora está construída nun 27 % e témola que entregar dentro dun ano. Será a primeira planta termosolar con almacenamento de Oriente Medio. Tamén estamos a executar en Kuwait unha planta fotovoltaica de 10 megas e en Xordania, 120 megas fotovoltaicos cun socio de Abu Dabi. Tamén construímos 125 megas de turbinas de gas en Arabia Saudita con General Electric; e en Exipto outros 650; Ademais, en Arabia Saudita estamos construíndo unha refinería de azucre para o Goberno de Marrocos. Xa sabes que lles encantan os doces.
-Gustoulle construír en España a macroplanta solar de Dubái?
-Pois si, encantaríame que o Goberno español reconsiderase a súa postura, que vise a enerxía solar como o que é, unha vantaxe, e que no canto de queimar gas ou petróleo que temos que comprar apostarse polas renovables que tanto abundan.