O fin dunha época?

José M. Fernández

DEPORTES

24 jul 2017 . Actualizado ás 05:00 h.

Sen volta atrás. Ou moito equivócase o xuíz Santiago Pedraz ou Villar está a piques de pasar á historia do fútbol español. Pero antes de celebrar a caída de Villar sería bo reflexionar sobre como foi posible sobrevivir a só unha mínima parte da inmundicia que Pedraz puxo sobre a mesa, e a que ao parecer falta. Compra de votos, corrupción entre particulares, administración desleal, apropiación indebida ou alzamento de bens... Todo presunto, claro. Fallaron os controis, pero, sobre todo, consentiuse, por temor ou por incapacidade.

Escoitar que a detención de Villar e compaña non é máis que o triunfo do Estado de dereito resultaría chusco de non ser porque leva case 30 anos no poder ou porque outros, incluído un presidente do CSD, fartáronse de denuncialo. Había indicios suficientes como para haberlle posto coto sen necesidade de emponzoñar aínda máis un fútbol que non se merecía semellante trato. Por máis que sorprenda a reprodución de certas conversacións, a contorna do fútbol español oíra o suficiente dos negocios de Padrón, os sobresoldos de Villar e os seus achegados ou as prácticas de nepotismo e o papel de Gorka Villar como para pensar que con 29 anos xa era suficiente.

Non era necesario agardar a que o auto do xuíz Pedraz avergoñase a todo o fútbol español. Ao «honrado e traballador» Villar, como aos seus exégetas gustáballes cualificalo, hai quen lle buscou como coartada no éxito de rebelión dos baixiños, os goles de Torre e Iniesta ou ao amparo dunha xeración irrepetible. Sóalles?

O villarato é responsabilidade de Villar e dos seus -ao fin ao cabo, os suxeitos activos-, pero tamén dos que construíron e consentiron un sistema, uns lazos clientelares que o fútbol perpetuou e que, aínda hoxe, permanecen. Non se entende doutro modo que fai apenas un par de meses, como nas últimas oito eleccións, ofrecésenlle o seu apoio incondicional, desatendendo os atronadores indicios.

Así que sería conveniente que con Villar se fose o modelo e todos aqueles que puxeron a man no lume polo «honrado e traballador» presidente, aínda a risco de colapsar as unidades de queimados.