Despois de clasificarse e encher o pavillón semana tras semana, a renuncia do Uni Ferrol ao torneo continental pola falta de recursos económicos ilustra as penurias do deporte feminino
26 jun 2017 . Actualizado ás 12:16 h.Existen numerosos exemplos que cumpren a expresión de que o que non se gañou na pista, conseguiuse ao final nos despachos. Pero tamén existen casos pola contra. É dicir, clubs que tocaron teito a base de esforzo e logo encaixáronse contra o muro da realidade. Isto último sóalle moito ao Star Center Uni Ferrol, o único equipo galego que milita na Liga Feminina de baloncesto , a máxima división nacional. Esta tempada, cun dos orzamentos máis baixos da competición, clasificáronse para a Copa da Reina a metade de campaña e, uns meses máis tarde, lograron acadar as semifinais na fase polo título, onde só caeron fronte ao todopoderoso Perfumerías Avenida e acabaron na terceira posición.
Un resultado magnífico, inimaxinable para un equipo que, de inicio, tan só pretendía salvar a categoría, onde cumpría a súa terceira tempada. O persoal, comandada por Lino López, chegou tan lonxe que a súa actuación tivo premio: un billete para a Eurocup, a segunda competición máis importante a nivel continental. Por iso, unha vez finalizado o ano deportivo, a entidade púxose ao choio para compensar economicamente o que o equipo lograra na pista. A estimación era de que necesitaban 80.000 euros a maiores para cubrir a inscrición, os desprazamentos e as arbitraxes, entre outros extremos. O tempo empezou a correr cunha data na mente: o 16 de xuño, último día para notificar á federación española a decisión de incorporarse ou non ao torneo europeo. A conta atrás, polo tanto, culminou o venres da semana pasada e a resposta, a pesar de todo o traballo, tivo que ser negativa. «O Uni renuncia a disputar a Eurocup», comunicou o club. Un pau para a directiva, o persoal e a afección, pero a única decisión que se podía tomar para non pór contra as cordas o futuro do club.
O Uni conseguiu completar un 70 % deses 80.000 euros, sobre todo grazas ao compromiso que apalabraran as administracións e o patrocinador principal de sumar un engadido ás súas achegas habituais. O 30 % restante, uns 22.500 euros, debía chegar desde o ámbito privado, e aquí é onde apareceu o muro. «Xogar en Europa fose un salto de calidade espectacular, tanto para nós como os espónsores, que terían tido unha proxección moito maior. Estou seguro, ademais, de que entrásemos nunha espiral que tería mellorado aos poucos as posibilidades económicas. Pero a axuda que faltaba non chegou e quedámonos como estabamos», valora o presidente da entidade, Leopoldo Ibáñez.
O club manexará a próxima tempada un orzamento de 260.000 euros, algo superior ao da pasada campaña, pero seguirá dependendo en exceso, en máis dun 50 %, do diñeiro público. Aínda que as cifras aínda están por confirmar, recibirá 72.500 euros do Concello de Ferrol, 45.000 euros da Deputación da Coruña e 33.000 euros da Fundación Deporte Galego, un ente que a pesar de asinar un contrato de patrocinio, non deixa de ser un organismo da Xunta. En total, 150.500 euros. «O baloncesto feminino, salvo en casos contados, sostense nas administracións públicas en toda España. O desexable é que non fose así, pero é a realidade que vivimos e é unha auténtica pena. Din que hai brotes verdes na esponsorización, pero creo que tardarán», considera Ibáñez. A entidade, como outras, tamén propón ás empresas a achega á Fundación Universitario de Ferrol, o que trae consigo importantes rebaixas fiscais. Pero nin con esas resulta sinxelo convencer as marcas.
O día a día dun equipo dun club destas características explícase cunha afirmación do presidente: «Ao ter descendido o Gran Canaria, este ano gastaremos menos en desprazamentos». As viaxes supoñen tamén un gasto importante e, por iso, estúdanse ao milímetro. Mentres, iso si, a proxección mediática vai en aumento, con ata seis partidos retransmitidos pola televisión o último ano e como un dos equipos máis vistos a través de Internet. «Queremos seguir crecendo», conclúe Ibáñez.