A análise de «Arlequín con espello» revela como Picasso lle «retorceu o pescozo» ao clasicismo

Corría 1923 cando Picasso pintou Arlequín con espello, pero 94 anos despois o Thyssen descubriu que o malagueño creou en orixe a un arlequín viril de fortes pernas abertas e non o feminino e de pernas cruzadas que coñecemos e co que «retorceu o pescozo» ao clasicismo. Así o explicou onte Guillermo Solana, director artístico do museo, na presentación do estudo técnico que levaron a cabo, que «verifica» o que desde hai anos sabíase na comunidade científica e permitirá aos visitantes «entender o cadro dun xeito final». O primeiro arlequín debuxado por Picasso, di, fai «conjeturar» que se trata dun ensaio dun autorretrato do pintor neste personaxe centenares de veces pintado polo artista, unha «figura totémica» da súa biografía.

A radiografía, que estará exposta ata outubro, mostra un arlequín de pernas abertas que «mostra o sexo masculino». No entanto, á súa dereita, o Picasso final loce unha figura feminina, de pernas pechadas, «deformes» e «mal construídas» que se mira nun espello de man: «As pernas está deliberadamente mal debuxadas por alguén como el, que debuxaba todo sen esforzo». Por que vandaliza a obra?, pregúntase Solana. A Picasso, argüe, pareceulle que a identidade viril era demasiado certa, prosaica. E o segundo motivo, agrega, ten que ver con cargarse a perfección da imaxe neoclásica.

---

---

---