Antonio Najarro: «Hai que meter o folclore nun contexto recoñecible para o público»
CULTURA
Najarro busca levar a danza española a outros campos, como a moda ou a pintura, para facela máis visible
27 abr 2017 . Actualizado ás 05:00 h.O bailarín e coreógrafo Antonio Najarro (Madrid, 1975) leva desde o 2011 á fronte do Ballet Nacional de España. Onte, ofreceu un seminario no Consello da Cultura Galega no que mostrou a súa visión sobre a situación da danza española.
-Como ve o momento actual da danza española?
-En xeral, bastante en precario, desgraciadamente. Debería ter unha maior exposición e o público debería ter un acceso máis doado e máis fluído do que ten agora, e sobre todo, máis información. Deberíalle chegar información da danza dun xeito máis doado a través dos medios, fundamentalmente, a través da televisión. Por outra banda, hai un nivel magnífico de coreógrafos e intérpretes en España.
-Foi unha das súas maiores preocupacións cando no 2011 tomou as rendas do Ballet Nacional de España: lograr novos públicos. Conseguiu o obxectivo?
-Conseguín máis cousas das previstas. Deixámonos a pel en abrir as portas do Ballet Nacional, en darlle máis visibilidade e fixemos moitísimas accións novas, que lograron un impacto e unha visibilidade mundial moito máis forte, a parte da actividade principal, que son as representacións nun teatro. Ademais de accións solidarias para que a sociedade senta o Ballet Nacional preto, tamén puxemos en marcha moitos departamentos e, a través das redes, estamos continuamente abrindo as portas do Ballet Nacional. Temos unha cantidade de seguidores enorme por todo o mundo. Tamén fago partícipes do Ballet Nacional a artistas non vinculados coa danza española, do mundo da moda, da pintura, do deseño e estamos creando moita produción -seis producións en seis anos-, nas que compaxino ao 50 % o repertorio da danza española coa nova creación. Pero aínda queda camiño por facer. Son un coreógrafo moi aberto, que levo a danza española -sempre que se faga con rigor e respecto- onde pódoa levar, xa sexa ao mundo da moda, da pintura, á patinaxe artística sobre xeo... Son armas e chaves para facela máis visible en todo o mundo.
-Valórase máis fose a danza española?
-Penso que non. O público que nos ve tanto dentro como fóra ten unha resposta incrible. Enchemos practicamente todos os teatro, a acollida é a mesma, pero o único é que as institucións teñen que ser máis conscientes de que a danza española é un gran tesouro, un expoñente rico do que é a nosa tradición e cultura, a nosa forma de vida e que, ademais, enche teatros e pon en pé ao público.
-Superouse a barreira de que o folclore se limita a certas celebracións tradicionais?
-Fai tres tempadas quería cumprir un dos meus obxectivos, que era recuperar o noso folclore: muiñeira, aurresku... O que máis me interesaba era presentalo agora e para iso hai que buscar as estratexias suficientes para chamar a atención do público para que queira asistir a un teatro para ver un espectáculo baseado no folclore. Creei o espectáculo Sorolla e funme a Bélxica a buscar ao creador de dez espectáculos do Circo do Sol. O resultado foi o público posto en pé vendo sardanas, xotas, muiñeiras, aurreskus... Pero hai que meter o folclore nun contexto actual, recoñecible para o público e iso é o que intentei.
-Antes de dirixir o Ballet Nacional tivo a súa propia compaña. Cambia moito o xeito de afrontar o traballo?
-É unha estrutura moito máis grande, o proceso e a forma é distinta. Ademais, a diferenza é a responsabilidade, porque dirixindo esta compaña teño a responsabilidade de ser un expositor e unha vitrina de todo o que ocorre na danza, pero tamén é a encargada de preservar o noso patrimonio, tradición e repertorio. Por iso, o meu interese en programar sempre ambas as cousas, pero cunha visión moi actual. Aínda que o contido sexa unha coreografía do repertorio que poida ter 50 anos, o como se presente e como se ensine ten que ser dunha forma actual, porque o público novo descoñece este material e hai que seducilo para que veña ao teatro para velo.