Deixemos a «John Wick. Pacto de sangue» no que é, un produto conxuntural que pretende ser cool a base de luz nocturna, interiores en penumbra, e sobre todo, mortos
25 abr 2017 . Actualizado ás 08:07 h.Por favor, non malgastemos en balde o bo nome do thriller urbano. Vale que o público actual careza de memoria cinéfila; que non teña tido a fortuna de vivir o bo xénero estadounidense dos setenta e parte dos oitenta; que se crea a milonga esa de renderse ao cómic, aos personaxes planos e caricatos, á pirotecnia audiovisual sobre a mesura formal. En fin, vale que permutemos a etiqueta thriller pola máis ecléctica de cine de acción, e con ela metamos no colector secuencias electrizantes, mamporros a barullo, ensaladas de tiros, pelexas coreografiadas e un desprezo absoluto polo verosímil. Valga , en fin, todo iso, pero deixemos a John Wick. Pacto de sangue no que é, un produto conxuntural que pretende ser cool a base de luz nocturna, interiores en penumbra, e sobre todo, mortos, decenas de mortos, para contarnos a historia dun matachín ao que alguén obriga a regresar para facer un último traballo.
Certo que hai un apreciable toque fantástico e redentor, que o salva en última instancia para reducilo ao que é, un pasatempo correcto coa dobre renuncia a enriquecernos no espiritual e a masajearnos as neuronas. Fai tres anos, ese soseras que é Reeves recuperaba o seu alicaída estrela cun serie B que sorprendía ao despacho de billetes, John Wick -non chegou a estrearse en España- a cargo de Chad Stahelski e David Leitch. A secuela era inevitable e dela encargouse o tal Stahelski, un moi reputado stunt -en máis de setenta filmes desde os anos noventa- e actor ocasional, que se limita a facilitar unha eficaz coartada visual para garantir un consumo pantagruélico de lambetadas e refrescos. Se o crítico salva algo deste festín caricato é o debuxo do personaxe de Reeves, lacónico e sentimental -estraña con desespero pola súa parella asasinada-, pero tamén un témpano que quere moito ao seu can e ten unha especial debilidade polo seu vello Mustang. Nos Estados Unidos xa fixo caixa e a terceira entrega vén en camiño, co cal buenaventura aos conformistas do pim-pam-pum ruidoso porque deles será o reino das… palomitas.
«JOHN WICK: CHAPTER TWO»
EE UU., 2017.
Director: Chad Stahelski.
Intérpretes: Keanu Reeves, Riccardo Scamarcio, Bridget Moynahan, Ruby Rose, Peter Stormare, Ian McShane, Common, Laurence Fishburne.
Acción.
96 minutos.