Conciliar o soño non debe verse como un castigo nin é necesario aplicar métodos estritos que xeren inquedanza
03 jun 2017 . Actualizado ás 13:03 h.Nalgunhas casas a hora de irse á cama convértese no auténtico pesadelo. Noutras, as noites fanse eternas porque os nenos se espertan cada dous por tres. Conciliar o soño non debe verse como un castigo nin é necesario aplicar métodos estritos que xeren inquedanza. A neuróloga infantil Tamara Pablos, do Hospital Quirón Saúde A Coruña, dános unhas pautas para que durmir sexa un pracer.
1. A a mesma hora
Canto máis regulares sexamos en horarios máis acostumamos ao cerebro a que siga un ciclo de soño normal, que coincida con horarios de luz. Tamén en fins de semana. Os recentemente nados deben durmir ao día 16-18 horas. Os de 2 anos sobre 13 horas ao longo do día. Hai que xerar rutinas: o baño, a cea, o conto... Sempre do mesmo xeito.
2. Pouca actividade
É conveniente que dúas horas antes de meterse na cama os nenos baixen o ritmo. Hai que evitar a actividade física forte, aínda que si poden estar a xogar, pero máis tranquilamente. A doutora propón evitar as consolas con vídeos violentos, carreiras de coches ou similares. Trátase de establecer unha rutina de ritmo máis baixo.
3. Canto deben durmir?
Un neno de 2 anos debería durmir pola noite entre 10 e 12 horas seguidas. O normal aos 12 anos é que polo menos o soño sexa de 9 horas. Durmir menos de 9 pode afectar o seu desenvolvemento e xerarlles moita irritabilidade. O soño é reparador e necesítano.
4. Ipads, móbiles e tele
Evitar pantallas táctiles, luces azuis o máximo posible, porque é como sinalarlle ao cerebro que é a luz do día. Fóra móbiles, comprimidos e calquera tipo de pantalla similar. Dúas horas antes de durmir non deberían estar en contacto con eles. A tele no cuarto non é conveniente.
5. Límites e calma
Se un neno se esperta e reclama atención hai que manter a calma ante todo. A condición de que, claro, descartemos que o pranto non é por nada grave. Hai que demostrarlles que por que choren ou berren non van conseguir nada especial, non se lles vai a ler un conto, nin darlles un vaso de leite nin por suposto facer unha festa. Intentar falar, baixarlle o ritmo e non entrar en confrontación, porque se disparan. Que non vexan un enfado directo, si acougalos para que non se crezan e as concesións han de ser mínimas. Tranquilizalos se algo puido asustalos, pero débese pór límites.
6. Metémolo na cama?
Se é unha noite non pasa nada, como costume é un problema. Igual que a toma nocturna dos bebés aprovéitana para o contacto físico, ese beneficio hai que controlalo. Non se trata de deixalos sos, si acariñalos, facerlles ver que estás aí, que noten que se lles pasa algo acodes, pero hai que intentar mantelos na súa cama. A doutora convén que antes de que cumpra o ano é mellor que o neno durma no seu cuarto.
7. Nin fame nin beber demasiado
Aconséllase que os nenos non se deiten con ganas para comer nin tampouco despois de ter bebido moito para que non teñan ganas de levantarse ao baño. Convén tamén non tomar bebidas que os poidan excitar nin enchelos, que non se xunte a merenda coa cea. A partir dos dous anos hai que valorar se xa non é recomendable a sesta.
8. Durmir non é un castigo
É mellor que os nenos entendan que irse á cama non é un castigo. Mellor ofrecerlles un conto e acompañalos con tranquilidade. Tamara Pablos apunta que durmir cun peluche non é un problema, pero é mellor que non teñan dependencia. Canto máis autónomos sexan, mellor, para poder durmir noutras casas sen que se repita un contexto. Non angustialos tampouco con frases do tipo: «Dúrmeche que se non mañá estarás canso». É mellor non obrigar.
9. A luz acesa?
Non pasa nada se dormen cunha luz pequeniña, luces ambientais, no caso de que teñan medo á escuridade. Tampouco pasa nada se dormen coa porta aberta. Non é recomendable sentarse ao seu lado, nin darlles a man constantemente. O ideal é que aprendan a durmir sos, podemos entrar e saír. Se se levantan, mellor reconducilos con tranquilidade ao seu cuarto.
10. E se espértase sempre?
A doutora recomenda aplicar técnicas especiais de relaxación con algún psicólogo ou ir corrixindo hábitos que son particulares de cada familia con axuda dun experto se se perturba a rutina dos pais e os nenos. Canto antes iníciese, mellor. Hai que darse un prazo, uns meses para ver onde está o erro. Noutras ocasións, son necesarios os fármacos. Adóitase dar melatonina, a hormona natural que segregamos para regular artificialmente o sistema do soño. Non ten efectos secundarios.