UN VARIADITO Sempre apetece, sobre todo se es de picotear. Aínda que o clásico non perde fol, imos de ruta polas novas propostas. Con carnaza, internacional ou vegano? Ti elixes, nós servimos.
25 mares 2017 . Actualizado ás 05:00 h.«Ponme un número catro», diciamos con modernidade nos 80. Catro décadas despois as croquetas con filetes, luras e ensaladilla seguen vixentes, pero a cousa derivou en combinados moito máis variados, valla a redundancia. Desde o máis cargadito e salsero ata o vexetal pasando polo alemán, as opcións son infinitas. E nós lanzámonos a reivindicar un clásico que perdeu o seu número pero que agora leva nome e apelidos nas cartas dos restaurantes. Alá que nos imos.
UN PRATO FORTE
Empezamos cun deses pratos que non se deben comer todos os días, pero que cando o fas sabes que proteínas non che van a faltar. Trátase da salchicriochoripapa. Un prato combinado con nome de canción do verán que explica perfectamente o que che vas atopar unha vez chegue á mesa. Salchicha, criollo, chourizo e patacas conforman este prato que se pode degustar no Caffé Arábica da capital ourensá. E, aínda que poida parecer que non está indicada para calquera estómago, desde o establecemento subliñan que o proban persoas de todas as idades. É o top ten dos especiais, nos que tamén podes atopar as zorzipapas, chiripapas ou a salchizorza. E sempre, gratis, pódelo acompañar con alioli canario, salsa brava, grellada, rosa ou kétchup, para alixeirar o grolo. É o resultado da obrigatoriedade que se esixe o establecemento de cambiar a súa carta con asiduidade, engadindo cousas diferentes que animen aos comensais a gozar.
No Caffé Arábica tamén se poden atopar os combinados de toda a vida, nos que non falta o ovo, o pito ou a ensaladilla, pero os máis aguerridos prefiren saír do local coa impresión de dalo todo. «Temos que ir variando e cambiando a carta con cousas novas. Aínda que pareza que é un prato con demasiada carne, á xente encántalle. Dos especiais é dos máis demandados», afirma a responsable de preparar e inventar os pratos. O mellor é que case sempre é para compartir. Un combinado gózase mellor se é en compaña e, neste caso, case se precisa unha axuda co tenedor. E, por se alguén prefire unha carne á outra, no prato sérvese sobre as patacas e separados os ingredientes. Mesmo hai quen o pide de merenda para soportar con forza a tarde.
A OPCIÓN VEGANA
Despois dunha ración forte de carne, toca pasarse alén. Se buscamos un combinado vegano atoparalo no Bio Bania da Coruña. Que o prato combinado non é só cousa de fritos, faltaría máis. Os Escalopes Monte Pedroso son un dos seus clásicos: «É un prato que leva vinte anos de forma ininterrompida na carta», afirma Mario, o dono do que foi o primeiro restaurante vegano e vexetariano da cidade cando abriu as súas portas no 97 tras pechar O Arco dá Vella, outro clásico vexetal. O segredo? Esta creación que combina filetes de tofu afumado á prancha, remolacha, cenoria e tallarines frescos con aderezo de cebollino, tomate, aceite e caramelo. Eles sempre apostaron por mesturar: «Os nosos pratos son variados e xogamos moito cos vexetais. Xa desde o principio estivemos moi pendentes dos problemas coas intolerancias e as alerxias. De feito, traballamos sempre con salvias e fariñas neutras para cociñar pratos aptos para celíacos e intolerantes ao gluten».
O obxectivo é dar sempre unha alternativa. «Queremos que calquera persoa que veña teña unha opción e ninguén se vaia sen comer. Se por un casual non hai prato vegano no menú do día, facémolo. Non hai ningún problema», sinala Mario, que aposta sempre por alimentos alternativos e xoga a pór aos pratos nomees ambientados en lugares e lendas galegos. Este prato lévanos a Monte Pedroso, así que sigamos a nosa ruta por Santiago.
A COMBINACIÓN ALEMÁ
O bar Latino é un dos clásicos que resisten no Ensanche compostelán desde fai trinta anos. O dos bocadillos e pratos combinados vénlle de lonxe, pero o toque de diferenciación chegou en 1998, tras unha gran reforma que lle levou a converterse nunha cervexería con referencias internacionais. Foi a oportunidade para sumar á carta os pratos de cociña alemá: salchichas brancas e de tenreira, lombo e chuletas de Sajonia, codillo alsaciano acompañado por chucrut, col de lombarda... toda unha selección de produtos germánicos e un reto no que Pepe, o seu propietario, non se meteu de non ter entrado pola porta Bernhard Kölmel. Este alemán afincado en Galicia distribúe semanalmente desde A Lanzada (Sanxenxo) produtos da súa terra por toda a comunidade con materia prima galega. No caso do Latino, a salchicha especial da casa, de 400 gramos, acompañada con ensalada de patacas, compite na carta con propostas máis ordinarias como pode ser a clásica milanesa con patacas fritas e ovo. Esta aposta ten os seus devotos locais e está testada por decenas de visitantes europeos con morriña dos seus salchichas que lle deron o visto e prace aos combinados do Latino. Os sabores son diferentes e os produtos, aínda que sinxelos, teñen pouco que ver cos que ofrecen os supermercados. E os prezos son en grao sumo competitivos: van desde os seis euros dunha variedade de salchichas a elixir, ata os dez que custa un codillo ao forno con col de lombarda e chucrut.
COMBINADO DO ESTUDANTE
Atópase en plena capital lucense, na Ronda dás Mercedes , á altura do número 43, e está a pegar forte no que se refire a pratos combinados. Falamos do Argallo, unha cafetería-cervexería renovada hai dous meses e que actualmente rexenta Manuel Janeiro. «Temos unha carta con oito tipos de pratos combinados e intentamos elaboralos da forma máis contundente posible para que o cliente non se vaia con fame», indica Manuel Janeiro, quen elixiu o denominado «combinado do estudante» para mostrarnos o seu bo facer...
Este prato, que custa 6,50 euros e que inclúe pan e bebida, conta con cinco ingredientes. «Leva ensaladilla, raxo, pechuga de pito, croquetas caseiras e patacas fritas. Ten moita saída e, aínda que se denomine do estudante, servímolo polo mesmo prezo para todos os clientes», apunta Manuel. Iso si, antes de que salgamos pola porta invítanos a degustalo a calquera hora. «Abrimos de luns a domingo en horario de sete da mañá a doce da noite». Que os lectores de YES non digan que non somos capaces de abrirlles o apetito.