Notarios, públicos e gratuítos

montse carneiro A Coruña / LA VOZ

A Coruña

ANXO MANSO

Unha estudante de Salesianos descobre aspectos descoñecidos da profesión nunha xornada divulgativa

20 abr 2017 . Actualizado ás 05:00 h.

Máis dunha vez oíu dicir Paula Suárez que ser notario é un choio «e tamén moi difícil», di diante da mesa de Mónica Jurjo durante a xornada Notario por un día, organizada polo Consello Xeral para dar a coñecer a profesión e «desfacer a imaxe do señor no despacho que só asina documentos», explica a xurista. A estudante asente. O ano que vén entrará na universidade e se ata onte pensaba nunha notaría como unha opción, despois de pasar a mañá con Mónica di que pode intentalo. Atráelle a dificultade e o servizo público. «Os notarios están a disposición dos demais. Dan asesoramento gratuíto, por exemplo, eu pensei que o cobraban. E está moi ben porque a todo o mundo lle xorden dúbidas, ás persoas maiores e aos demais», opina a rapariga.

Asesoramento gratuíto? «Absolutamente -remarca a profesional-. Calquera persoa pode vir a notaríaa mesmo sen cita e facer a consulta que queira o tempo que necesite e marcharse. Non é que non queiramos cobralo, é que non podemos. E é moi conveniente que nos consulten, ou que nos traian documentos privados que vaian asinar, ou que nos pidan un borrador para lelo con calma, porque así se evitan litixios futuros. Que ninguén firme nada que non entenda ou do que non estea absolutamente convencido. Que nos pregunte», subliña Mónica Jurjo. Un testamento, unha hipoteca, voda, divorcio, herdanza, compravenda, poder, constitución dunha empresa... «Non somos avogados de ninguén. O notario é imparcial, pero protexe á parte máis débil, a que non coñece a normativa (un banco xa ten aos seus asesores), dándolle forma legal ao que necesita». Gratis. O notario cobra cando firma. Un testamento, 38 euros. Un poder, 40. Os aranceis, di, son os máis baixos de Europa, cos de Portugal.

A oposición

-E cando opositas tes vacacións? -pregunta Paula.

-Eu o primeiro ano tiven tres semanas; os seguintes, dúas semanas e algún día en Nadal, e os últimos anos, nada -advirte a notaria.

Aprobar unha oposición a notarías implica cinco anos de estudo (de media) a razón de dez horas ao día de luns a sábado ou a domingo na fase final.

-E a carreira leva mellor que a oposición? -pregunta a estudante.

-Pero mira, na carreira todo o mundo se divirte.

Paula Suárez suspira. Chámalle a atención a orde da sala onde se custodian todas as escrituras públicas asinadas neste despacho nos últimos 25 anos. Asistiu a unha consulta dun cliente sobre un testamento. Faláronlle do papel de notaríalas na prevención do branqueo de capitais e a fraude fiscal, a súa capacidade para resolver por vía telemática e en menos de 24 horas trámites como a constitución dunha sociedade ou a liquidación dun imposto, a rede informática da que dispoñen -a maior de España- que conecta a 2.800 notarios e fai posible que un mesmo documento se asine desde puntos separados por centos de quilómetros, a obrigación de estudar sen descanso as novas leis... Serás notaria, Paula?, pregúntanlle.

-Intentarase.