Como acabar cos mocos?

CIENCIA

Pouco podemos facer os pais, salvo que beban moita auga, lavados nasais e paciencia. A medida que o neno creza estes problemas irán desaparecendo porque xa terán pasado estes procesos víricos. O mito de que o leite os provoca non ten ningunha base científica

16 abr 2017 . Actualizado ás 18:26 h.

Mocos e nenos son unha soa entidade e un auténtico quebradizo de cabeza para os pais. Como se poden combater? Existen tratamentos efectivos? Son moitas as incógnitas que teñen os proxenitores á hora de enfrontarse a este problema tan común nos nenos e, sobre todo, nos bebés, ao ser incapaces de expulsalos.

 «Os nenos sempre van ter mocos. Sobre todo, en idades precoces porque non pasaron ningunha infección vírica e teñen que tela nalgún momento», explica Ramiro Blanco , pediatra do Hospital Quirón da Coruña e especialista tamén en neonatología e alergología infantil. Estes procesos inícianse habitualmente coa escolarización ou se teñen irmáns: «A medida que o neno crece colle menos catarros. Non porque se faga máis forte, que tamén, senón porque eses virus xa os pasou», aclara.

Para Blanco , «non hai nada que poidamos REVISAR facer para evitar que o neno teña catarro», nin sequera ao principio do proceso: «O tratamento recomendado para os cadros catarrales comúns é auga, lavados nasais con soro e pouco máis. Non hai ningún jarabe, nin ningún produto farmacéutico que estea recomendado. E de feito a maioría dos anticatarrales están contraindicados en nenos. Sobre todo, nos menores de dous anos», aclara. Ademais, desmente o mito de que os produtos lácteos provocan mocos: «Non se sabe moi ben de onde xorde. Na miña opinión, creo que nace da observación de que os nenos pequenos teñen moco, os nenos pequenos toman leite e, por conseguinte, o leite dá mocos. Pero non ten ningunha base científica. Ademais, atopámonos que cada vez hai máis ofertas de leite de soia, leite de arroz, de avena... produtos que non son de leite pero que o parecen. E véndennolos como que nutricionalmente son iguais e que amais non lles producen moco. Creo que nos fan fraco favor desde o punto de vista nutricional porque aí si que nos atopamos con nenos que poden ter máis problemas de nutrición e, por conseguinte, un sistema inmunológico menos forte e máis catarros», explica.

Estes procesos poden derivar mesmo en bronquiolitis: «É unha patoloxía relativamente frecuente por baixo dos tres ou catro anos cando o bronquio aínda está inmaturo. Ás veces, hai antecedentes familiares de asma ou con problemas respiratorios. Pero cando o neno madura, aos catro ou cinco anos, estes problemas adoitan desaparecer». Nestes casos, débese observar a frecuencia coa que o neno padece bronquiolitis e a súa intensidade: «Hai dous tratamentos estrelas, que son dous antiinflamatorios. Os corticoides inhalados e o Montelukast, un antiinflamatorio non corticoide que se usa moito en nenos entre seis meses e catro anos cando os procesos se desencadean, sobre todo, por infeccións víricas. Trátase de dous medicamentos que se dan en nenos que teñen excesiva crise buscando reducilas», comenta.

Outro dos temas que poden chegar a preocupar é o excesivo uso de antibióticos: «Hai un estudo que demostra que ata un 60 % dos antibióticos que se recetan, sobre todo, en nenos menores de tres anos, non eran necesarios. A inmensa maioría dos cadros son víricos. O que si incide directamente na prescrición do antibiótico é a visita a urxencias. O tratamento adoita ser máis agresivo polo mesmo contorna no que está, que adoita haber os casos graves. Nese sentido, adóitase pecar de exceso». Sin duda, para Blanco , o mellor tratamento ante os catarros é a paciencia: «Iso e coñecer un pouco ao teu fillo. E, sobre todo, que quen vexa regularmente ao neno sexa o seu pediatra, que é quen mellor o coñece», conclúe.