La Voz e o Lugo renderon homenaxe ao grupo do ascenso de 1992
24 jun 2017 . Actualizado ás 05:00 h.O fútbol ten ás veces a capacidade de regalarnos tardes máxicas. Unha delas viviuse no Anxo Carro hai 25 anos, cando o Lugo conseguiu por penúltima vez na súa historia a chave de Segunda. Onte, o Círculo das Artes foi testemuña doutro deses momentos emocionantes: o reencontro daquel persoal que permitiu á cidade soñar co fútbol profesional.
La Voz de Galicia e o Club Deportivo Lugo quixeron render homenaxe a aquel grupo de xogadores. Algúns levaban máis de 20 anos sen verse, pero os abrazos, os sorrisos e a familiaridade era a mesma que se compartisen vestiario antonte. Domínguez, Alvite, Miguel García, Modesto, Montoto, Javi Rodríguez, Carolo, Cacharrón, Tejada, Óscar, Couso, Mandiá, Castro, Sandamil, Illán e Julio Díaz acudiron ao acto.
«O mellor deste equipo sempre foi o grupo, logo no campo sabiamos facer catro cosas, pero esas catro cosas faciámolas de memoria», di Alvite. O capitán, agora delegado do Lugo, foi decisivo no último partido contra o Sant Andreu, anotando un gol de cabeza: «Puiden ser eu como puido ser calquera». Julio Díaz non llo cría cando o árbitro pitou o final ante o Sant Andreu. «Metinme rápido no túnel de vestiarios e pensei: o que fixemos, isto é un desastre. O club non estaba preparado naquel momento para dar ese salto», se sincera.
Aquel verán do 92, o Lugo, o patito feo do seu grupo, sobrevivira a unha fase de ascenso na que todos os daban por desafiuzados. A súa harmonía no campo, o seu defensa impenetrable e a disciplina mental propia dos gañadores deulle a volta ás quinielas. Lugo, tras case 40 anos de travesía por Segunda B, volvía ao fútbol profesional.
Carolo: «No campo que teñen agora nós tamén fariamos fútbol de toque»
Unha das partes máis emocionantes do reencontro dos xogadores do ascenso do 92 produciuse tras o coloquio. O persoal ao completo subiu ao autobús do Lugo e visitou as instalacións do Anxo Carro. «Pasastes polo estadio?», preguntaba Carolo no clímax do coloquio, «no campo que teñen agora nós tamén fariamos fútbol de toque». O comentario do que fose dianteiro do Lugo naquel momento fixo que estalasen os risos dos seus compañeiros. Os de Julio Díaz non se caracterizaban precisamente polo fútbol combinativo que Quique Setién implantou á beira do Miño. «Nós eramos de toque, toque e gol. Toque, toque e gol», explicaba entre risos.
Tino Saqués quixo que non perdesen detalle das instalacións do estadio lucense, que se reformaron recentemente, coa súa chegada á presidencia. Visitaron os vestiarios, o palco e a sala de prensa, onde Carolo, Julio Díaz e Cacharrón simularon unha roda baixo a atenta mirada do resto dos seus compañeiros, improvisados xornalistas. Tamén tiveron a oportunidade de chancear na zona mixta e lembrar como era fai un cuarto de século a instalación deportiva. Houbo tempo ademais para baixar ao campo. Alí Saqués fixo entrega aos heroes daquel ascenso dunha camiseta serigrafiada para cada un.
Homenaxe a Chamorro
Os xogadores tiveron ademais un momento de recordo para un dos seus compañeiros: Fernando Iglesias Chamorro. O persoal tivo unhas palabras en recordo da memoria do seu compañeiro, falecido no ano 2000. No campo achegáronse ata a portería do Fondo Norte, a que protexía o cérbero e depositaron un ramo de flores.