De Pasarela á pasarela mundial

Santiago Garrido Rial
s. g. rial CARBALLO / LA VOZ

VIMIANZO

O mozo vimiancés está agora en Milán tras un fulgurante inicio na profesión: esta é a historia de Damián Álvarez Tajes

29 may 2017 . Actualizado ás 10:48 h.

O seu foi chegar e encher, aínda que é moi consciente de que as cousas non son doados e que hai que traballar moito. Damián Álvarez Tajes levaba unha vida moi normal ata o principio do outono pasado, en setembro, e agora non para de coller avións, moverse nos desfiles e posar en sesións de fotos. E é só o inicio. Onte contaba a súa historia desde Milán, unha das capitais internacionais da moda, onde chegou fai unhas semanas.

Damián ten 25 anos e é de Pasarela. É o seu punto de referencia, de onde é natural o seu pai. A nai é de Moreira, Carnés. Pero a súa vida, ata os 14 anos, estaba en Delémont, a que debería ser a parroquia 158 da Costa da Morte. Como tantos, é fillo da emigración suíza. Alí criar na primeira etapa da súa vida (máis da metade polos anos que ten) e alí ten ao seu pai e outros familiares próximos, e onde procura volver cada vez que pode. Pero o que lle tiraba de verdade era Galicia, e aquí formouse. «Cada lugar ten as súas cousas boas, e hai que quedarse con elas», explica.

En Galicia estudou e traballaba nunha gran empresa da construción ata o verán pasado en traballos de delineación e topografía, centrado sobre todo en proxectos relacionados cos barrios coruñeses. Alí levaba tres anos. Tiña unha moi boa amiga, modelo, que lle comentou a posibilidade de que intentase selo el tamén. Mandoulle unhas fotos a unha axencia e chamárono de inmediato, só polas fotos, e en Canarias. Así empezou todo, moi rápido, e moi ben. Unha cousa levou á outra. De súpeto reclámano de Barcelona, varias axencias estaban interesadas e finalmente decantouse por Sight Management, considerada, se non a mellor de España, das mellores. Todo iso, en setembro, pechando un breve círculo que empezara, coas chamadas e contactos, a finais de xullo.

Vistas as cousas, pediu unha excedencia no seu traballo. Déronlla por cinco anos, que irá renovando un a un. Está moi agradecido polo trato.

Estableceuse en Barcelona, nada doado porque os alugueiros son estratosféricos, e porque o mundo da moda obriga a moverse moito, hoxe aquí e mañá alí, nada que ver coa tranquila vida de oficina á que estaba acostumado. Fixo varios desfiles, por exemplo un de Stradivarius na capital catalá, e en Canarias, e en Mallorca (publicidade para unha empresa sueca), e para unha de lentes (Sexa2see)... Agora elixe Milán. «Aquí hai máis traballo ca en Barcelona no mundo da moda», argumenta. É un sector que lle gusta. «Vexo opción de traballar disto, xa o estou facendo. E tamén son moi optimista e moi loitador», sinala.

O salto definitivo acaba de dalo, pero puido facelo (ou intentado) moito antes. Desde hai tempo os seus amigos e coñecidos insistíanlle en que probase. Mide 1,87, ten ollos verdes («e cambiantes», chancea a medias, en función da época ou a luz), moi musculado polo deporte. A pesar deses ánimos, «nunca facía caso. Só -explica- me dedicaba a facer o meu traballo, e punto. Non mo creía. Agora si que creo que podo».

O mundo da inmediatez

Recoñece que é un mundo complicado. A inmediatez manda, hai que manexar outros ritmos vitais, non é un traballo de oito horas con todo programado. «Hai que acostumarse e adaptarse, tomar avións, estar pendente do teléfono... Pero gústame moito, síntome cómodo desfilando, que me miren, tamén me gusta sacar fotos». Postos a pedir, non lle desgustaría nada poder facer algúns traballos en Suíza, o país ao que tanto debe. Idiomas, por exemplo. O francés domínao sen problemas, e tamén se manexa en italiano. En inglés de defende. Galego e castelán, obviamente. Non só os idiomas axudan. Tamén o seu aspecto. É un deportista nato. Xogou ao fútbol, practicou kick-boxing, surf, bicicleta... O que máis lle gusta é correr. E ao grande. Completou a maratón de Barcelona, e patrocínalle a marca ASICS FrontRunners, precisamente tras esa proba. Agora vaille a tocar adelgazar un pouco -non está nada gordo, pero na moda os patróns son estritos coa musculatura- para as novas esixencias. Asúmeo con plena naturalidade: ximnasio e punto. «A min encántanme os deportes», resume.

A vida persoal é complicada nestas circunstancias. «Complicado, se, pero lévoo ben». A súa noiva é italiana, tamén profesional da moda con base en Barcelona, e ambos se esforzan o máis que poden para verse. Se a progresión segue como empezou, agárdanlles moitos avións.