Escribo estas palabras desde a fiel convicción de que o límite á liberdade de expresión deberíao pór a educación, é dicir, o respecto ao próximo; creo que se pode falar libremente sen necesidade de agredir ou faltar o respecto aos demais.
O luns 10 de xullo, cando os veciños de Fisterra aínda estabamos a dicir adeus á resaca dunha gran fin de semana, atopámonos co artigo de Cristóbal Ramírez «Entroido en xullo ou como facer o pallaso en Fisterra en pleno verán», publicado nun blogue do seu xornal, e que alí segue a día de hoxe.
Quen o subscribe dedícanos frases tan pouco insultantes como «nada se necesita na Costa da Morte excepto coidala, pero payasadas non», «alguén en Fisterra tivo unha idea payasa», «puñalada á tradición», «puñalada trapera», «atentado estético» ou afirmar que o que queremos os fisterráns é espantar a turistas e peregrinos.
Pois ben, non lle vou a pedir ningunha rectificación. Só lle vou a lembrar que en Fisterra estética temos (e moita), por iso gústanos currarnos nosas galgas independentemente da época do ano na que esteamos (dá igual que Semana Santa que Entroido) e, si, somos pallasos, pallasos bromistas, ocurrentes...
Moi respectuosos coas nosas tradicións -por algo temos celebracións con séculos de historia- e á súa vez imaxinativos e moi acolledores.
Con cariño seguro que o poderán lembrar os centos de peregrinos e turistas que bailaron, cantado, rido e gozado nesta festa ou en calquera campo de fútbol da Costa da Morte.
Un abrazo aos amigos Rapacollóns, que han traballador duramente e durante meses para enchernos de alegrías a veciños e visitantes.
Norberto López Pais
(Veciño do bando Cabo dá Vila)