Cambios no San Martiño

Santiago Garrido Rial
Santi Garrido CRÓNICA MUNICIPAL

CARBALLO MUNICIPIO

27 may 2017 . Actualizado ás 05:00 h.

Unha das zonas que máis cambiou en Carballo nos últimos anos (e fixérono unas cantas: Parque do Anllóns, Rego dá Balsa, a urbanización do centro...) foi a do San Martiño. Nos últimos, e nos non tan últimos. O ex edil Manuel Andrade, que acaba de cumprir os 77 aínda que non se lle notan, lembraba non fai moito que nos seus anos máis mozos, cando a ponte de Isabel II aínda tiña á vista os nove arcos e ningunha casa ao lado, que o San Martiño era un recodo do Anllóns cunha especie de pozo no que adoitaban bañarse. Un sitio case ignorado entón, fronteira dun Carballo que xa desde a igrexa vella quedaba lonxe.

Aos poucos foise urbanizando e as fronteiras coa Milagrosa por esa parte fóronse achegando. Recordo a mediados ou finais dos oitenta unha ponte estreita de madeira e, ao lado, un pequeno campo ao que algúns adoitaban ir descansar. Aquela pasarela foi a máis e hoxe é un viario con bastante tráfico que gañará fluidez cando se reforme e conecte en boas condicións a Martín Herrera con esa zona, de tal modo que os peóns terán máis protagonismo.

Estes días, e non sen tempo, produciuse un novo avance no aparcadoiro. Non esquezamos que foi o primeiro habilitado en terreos privados para uso público, a avanzada do que hoxe é un modelo de estacionamento libre que practicamente todos aplauden. Levaba bastante tempo en mal estado, e o novo sentido de tráfico en Martín Herrera e Sol xerou o paso de máis vehículos, que en moitos casos non saben por onde meterse cara á Milagrosa. Onte comezaron as obras de fresado deste aparcadoiro, e en breve aplicaráselle o aglomerado correspondente, con pintado das prazas para cada coche e do sentido viario. Falta fai. Ademais do uso no día a día, no San Xoán aproveitaranse moito máis, que para iso están aí boa parte da atraccións. Mesmo puido ter estado un mercado provisional de construírse un novo como quería algún grupo, pero iso xa non ocorrerá.

Nesta zona tamén se habilitou unha pista peonil que conecta coa ponte do medio do parque, que por certo na primavera e outono ofrece moi belas estampas. Agora máis, coas colonias de patos, as garzas e -din testemuñas- tamén dúas lontras. Unha pista moi práctica sobre todo en tempos de xeadas e choivas, polo esvaradío e encharcable que resulta a zona. E pola que pasan moitos a ver a fauna antes citada. Agora que chega o San Xoán, queda pendente arrincar as malas herbas da canle. E desexar que os patos non se asusten moito. Quizais emigren temporalmente cara ao Muíño do Quinto.