Os alcaldes gastan medio mandato con grandes proxectos aínda sen facer
A Laracha
A pouco máis de dous anos para as municipais os caixóns seguen cheos de propostas
23 abr 2017 . Actualizado ás 05:00 h.Os alcaldes, sobre todo os que son novos no cargo, ven como o tempo na Administración pasa demasiado rápido e como a distancia entre as propostas e a súa efectiva execución faise interminable. Así, a pouco máis de dous anos para as próximas municipais o que máis e o que menos ten algunha das súas principais apostas aínda no caixón.
En Carballo producíronse importantes avances nestes dous anos, como o PXOM, o contrato da auga, os consellos parroquiais, a oficina da Policía Nacional, a evolución das vendas no polígono ou o cambio do céspede das Eiroas. A promesa de seguir humanizando o centro é unha realidade, pero a dun gran proxecto urbanístico e comercial na Milagrosa segue pendente, como a «Primavera non Barrio dás Flores», onde por agora só con algunha obra hase executado algunha obra como a da travesía. Tamén agarda o plan de accesibilidade sen barreiras, o novo polideportivo ou o parque de patinaxe xunta ao Rego dá Balsa. Non se impulsou nin a Escola de Idiomas nin o Conservatorio.
O polígono industrial da Laracha, que custou 21 millóns de euros, leva sen apenas actividade desde o 30 de xaneiro do 2012. Pouco máis dun lustro despois só se instalaron un par de empresas nunha área industrial cunha localización privilexiada, O campo de fútbol de Caión, leva comprometido desde o 2011.
O Centro de Desenvolvemento Tecnolóxico de Cerceda acumula máis de seis anos parado. O inmoble custou 2,6 millóns de euros do Miner, e agora o Concello trata darlle uso converténdoo nun viveiro de empresas. A previsión é que esta iniciativa arrinque en xuño tras un investimento adicional de 200.000 euros.
A piscina de Malpica, que custou 1,3 millóns de euros, segue sen abrirse ao público e o goberno tampouco ten moita présa porque lle suporía ao Concello 360.000 euros cada ano. Tampouco sae adiante o polígono e o centro comarcal de Buño está no esquecemento.
O polígono industrial de Coristanco continúa sendo unha quimera ata o punto de que o alcalde xa dá por perdido o proxecto para este mandato. Tamén segue bloqueada a ampliación do cemiterio de Traba e o rexedor ve inviable a súa execución con 3,3 millóns de débeda.
O polígono de Nantón-Anos, en Cabana, segue en proxecto, unha infraestrutura de 890.000 metros cadrados que o executivo local comprometeu nos dous últimos mandatos e que só é unha reserva de chan no PXOM.
Ocorre algo parecido en Ponteceso coa ampliación do parque de Tella, para o que agora o Concello, que non ten un euro, busca empresarios interesados en acometela.
En Laxe segue sen saír adiante o comprometido centro de día e tampouco se acometeu aínda a dragaxe da area do porto.
Fisterra talvez sexa un dos municipios con máis frontes abertos. O PXOM, que o condiciona todo, agora si parece inminente, pero a regulación do cabo, a xestión do faro e o albergue ou a posta en valor dos castros están atrancadas.
En Corcubión seguen agardando polo diñeiro e o persoal para abrir o centro de día e a pretendida reforma da praza de Castelao e a contorna aínda espera.
A Dumbría resísteselle a nova pasarela do Ézaro e a ordenación dos chiringuitos, do mesmo xeito que unha solución para a ponte da Ponte Olveira.
En Cee, o PXOM quedou hai tempo nun segundo plano, pero o máis perentorio, que é a piscina, acumula un vergoñoso ano de peche.
Muxía prométellas felices co diñeiro dos eólicos, pero estes fondos non chegaron aínda a Moraime e Touriñán ou á contorna da Barca, onde a Pedra tampouco abala e a ermida ten un retablo de lona.
Camariñas parece non acabar nunca de fixar a súa marca para o encaixe, Aldea Madeira podrece e a fachada marítima entrou no capítulo dos soños.
Zas segue sen tanatorio e tampouco se avanzou gran cousa coa área urbanizable de Baio, mentres que en Vimianzo, aínda que con outra vitalidade, queda pendente o PXOM, abrir a Casa dá Cultura de Baíñas, a pretendida piscina cuberta ou a contorna do Castelo.
A transferencia de fondos provinciais garante poder investidor, pero pon a proba a xestión
Os concellos, sobre todo os pequenos, topáronse cun agasallo da Deputación en forma de flexibilización dos criterios dos plans provinciais que -en privado, algún tamén en público- mesmo aplauden os alcaldes do PP. Moitos xa o vían vir e outros se adaptaron rápido, ata o punto de que, como o POS+ permíteo, destinaron o máximo posible de fondos a gasto corrente. Isto significa que agora teñen aí un diñeiro co que acometer proxectos sen as restricións e a rixidez de prazos que implican as subvencións tradicionais.
En base a iso, nos próximos dous anos vaise ver como os concellos desembolsan unha cantidade inaudita de fondos propios, por así dicilo, aínda que non o sexan tanto porque veñen das arcas provinciais.
Agora ben, este voto de confianza trae consigo unha responsabilidade de xestión maior, xa que se observará con moita maior nitidez a capacidade e a creatividade de cada un.