Dicionario mariñeiro

La Voz

CARBALLO

01 jun 2014 . Actualizado ás 07:00 h.

Arneirón. Sustancia moi dura e pegañenta que se atopa nas rochas e onde crían as miñocas.

Atalingar. Atar a liña de sedalas ao anzol.

Caramuxa. Gasterópodo mariño de dimensións reducidas, coa cuncha enrolada en espiral e rematada nun ápice aguzado, de carne comestible, que vive sobre as pedras dá ribeira.

Debagar. Sacar as sardiñas unha a unha dá rede xirándolles a cabeza para que non pártanse.

Escandallo. Antiga sonda que se botaba á auga con sebo animal non estremo para saber como era ou fondo do mar e que tipo de peixes era posible atopar nesa zona.

Estrame. Unha liña de sedelas.

Físgoa. Fendas estreita e longa nas rochas.

Lláparas. Molusco univalvo mariño dá clase dúas gasterópodos (Patella vulgata), de cuncha cónica e rugosa, que vive pegado ás rochas dá costa e aliméntase de algas.

Pandullo. Calquera tipo de pedra que era empregada como chumbo para pescar.

Poutada. Áncora antiga elaborada cunha pedra e dúas varas de xesta.

Regala. Táboa que forma ou extremo superior dá borda dunha embarcación.

Sedela. Fío moi resistente, xeralmente de nailon, que se utiliza para pescar con cana ou á liña.

Verdello. Alga de cor verde que se pode atopar nas rochas á beira do mar.