Floco e entidades indican que iso impide localizar aos donos se hai un contratempo
29 abr 2017 . Actualizado ás 12:22 h.O 80 % dos cans que viven en Barbanza carecen de chips de identificación. Así o denuncian asociacións animalistas, protectoras e os propios flocos, que ven como cada día máis exemplares aparecen abandonados nas rúas. Voces autorizadas subliñan que é na zona rural onde hai máis canes que carecen do dispositivo.
Rosa Guerra, xerente de Servizos Galegos de Lacería (Servigal), empresa que xestiona o floco de Ribeira, non se esconde : «Eu diría que só o 10 % ou o 15 % ten a identificación. É o DNI do animal e están obrigados a pórllo. Non o fan porque así se evitan problemas». A profesional confesa que desta forma, por exemplo, se a mascota se escapa de casa e provoca un accidente, os corpos de seguridade terán moi complicado chegar ata o dono, evitándose este responsabilidades económicas e penais.
«Se houbese máis presión poderíase cambiar algo. Hai exemplares aos que os donos lles poñen todas as vacinas, que non son obrigatorias, pero evitan que lle coloquen o chip», apunta Guerra, que precisa que un dos poucos colectivos que si cumpre é o dos cazadores: «Están moi controlados. Se algún axente do Seprona os para no monte e o animal carece de identificación, múltanos. Cumpren a machada coa normativa».
Arancha Rodríguez é voluntaria nas protectoras Abeiro e Rueiros Barbanza. Manifesta que a cifra non lle sorprende : «Hai moito abandono e desta forma evítanse dar explicacións. Rescatamos a algún animal e devolvémosllo ao seu dono, que se negou a pórlle o dispositivo tras recuperalo».
Potencialmente perigosos
A situación non varía no referente aos exemplares considerados potencialmente perigosos. Desde as asociacións aseguran que, ademais de que a maioría carecen de chip, non contan con seguro e tampouco son dados de alta no concello onde habita o propietario. «O dono, ademais, debe pasar un exame psicotécnico e ten que carecer de antecedentes. Algúns animais están considerados como armas e hai que cumprir moitos parámetros. Con todo, faise en contadas ocasións», explica Rodríguez, que recoñece que o maior perigo está nos mozos que teñen canes deste tipo baixo a súa responsabilidade.
Rosa Guerra indica que «hai moitísimos sen licenza e sen dispositivo. Desta forma, no caso de que uno ataque a outro animal, ou a unha persoa, evítanse que os relacionen». Como solución, apunta que as Administracións, que son as responsables de que se respecten as normativas, implíquense máis para concienciar á cidadanía sobre isto: «É complicado facer campañas nestes momentos. Parece que non interesa e ninguén quere dar o primeiro paso».
Sobre o papel que protagonizan os veterinarios, Guerra explica que a súa deber só é informativo, xa que non poden obrigar a ningún cliente a que lle instale o dispositivo ao animal: «Non son policías. Se os donos se negan non poden facer absolutamente nada. Eles tamén están entre o eixo e a roda».
Os abandonos crecen, aínda que as protectoras axudan a que se adopten máis animais
O número de abandonos de cans segue crecendo. Así o testemuña a propia Rosa Guerra, cuxa empresa xestiona varios flocos en toda Galicia. A nota positiva pona as asociacións que empezaron a traballar nas últimas datas, e que se implicaron para que os animais que rematan nas gaiolas do floco da Carballa consigan unha segunda oportunidade. «Coa súa axuda estamos a conseguir sacar a decenas de animais», apuntou a profesional.
Arancha Rodríguez é unha desas voluntarias que traballan na comarca: «Témonos que mover moitísimo. Cada vez que recollemos a un animal subimos fotos e os seus datos a Facebook. Hai persoas que atopan á súa mascota, que a perderon hai tempo, mentres que outras se deciden a adoptar».
Este movemento asociativo permitiu que o floco de Ribeira teña superado a fase de colapso continuo que viviu durante meses. Os seus profesionais confesan que, ademais, libráronse do amargo momento de ter que practicar a eutanasia con algún dos exemplares